نقش تمرکز درتمرین

از ویژگی های مهم یک تمرین خوب تمرکز است.تمرین بدون تمرکز باعث می شود که قطعه را فراموش کنیدویا قسمتهایی از آن را از یاد ببرید.حرکاتی که انگشتان شما با تمرکز روی ساز انجام می دهندبا حرکات بدون تمرکز ،تفاوت بسیار دارند.

حرکات بدون تمرکز رفته رفته از ذهن زدوده می شوند ویا به شکل نادرست در حافظه ذخیره می گردند وحین نوازندگی به شدت ایجاد مزاحمت می کنند.

این حرکات در مغز شما ثبت شده ودر هنگام نواختن ایجاد اشکال می کنند وجزئی از عادت نوازندگی تان می شوند.

مثلا اگر قطعه ای را با تمپوی دلخواه بنوازید وآن را درحافظه تان به ثبت برسانید وپس از مدتی به این نتیجه برسید که قطعه را باسرعت اشتباه انجام داده اید وباید از آن کاسته شود ویا به آن افزوده شود ،تغییرتمپوبسیاردشوارخواهد بود.
فرض کنید شما هرروزمسافت خانه تا محل کارتان را ازیک مسیرمشخص طی میکنید.حال پس ازمدتی بایداین مسیر راتغییردهیدوازجای دیگربه محل کارتان بروید.شما حتمادرروزهای نخست دچاراشتباه خواهید شد وناخودآگاه مسیر قبلی را انتخاب می کنید.
نواختن یک قطعه باسرعت زیاد وتغییرآن به یک سرعت معتدل نیز،بسیاردشوارخواهد بود ،باید سرعت جدید رادوباره با تمرکز درحافظه عضله ها ذخیره کرد.

تکرار بدون تفکرقسمت های دشوار یک اثر ،مانند پاساژها ،تریلها ،ترمولوها ،تریوله ها و....هرگز به طور کامل در ذهن شما شکل نمی بندد.
اما اگراین تکرارها با تمرکز ،سرعت قابل کنترل وبا آرامش انجام شوند ،درذهنتان جای باز میکنند وماندگار میشوند.
بنابراین باید هرلحظه باتمرکزودقت فراوان تمرین کرد.در غیر این صورت یک استراحت کوتاه مدت ضروری ولازم خواهد بود.


منبع:صفحه فیس بوک بردیا آشوری

روش های علمی گرم کردن قبل از تمرین:

روش های علمی گرم کردن قبل از تمرین:

برخی افراد برای گرم کردن خود، از روش های مختلف علمی و بدون به دست گرفتن سازشان استفاده می کنند.

یکی از این روش ها به دست گرفتن یک توپ پینگ پنگ و فشردن آرام آن است. در این روش نوازندگان یک توپ پینگ پنگ را در دست خود می گیرند و با ایجاد اصطکاک در نقاط مختلف کف دست و انگشتان، عمل کشش و انبساط عضلات را ساده تر می کنند. البته این کار باید به آرامی و با فشردن نرم توپ همراه باشد چراکه فشار زیاد به عضلات سبب خستگی خواهد شد. در حین انجام این کار، بد نیست که قست های دیگر دست و حتی بدن را هم نرمش داد تا خون بهتر در بدن جریان پیدا کند و عمل گرم کردن با موفقیت بیشتری همراه باشد.

دیگر روش رایج به صورت علمی، نرمش عضلانی است. بدین صورت که برای مدتی انگشتان را به طور یکنواخت و به ترتیب جمع کرد و دوباره باز کرد. باز هم توصیه می شود که گرم کردن تنها به انگشتان و مچ دست بسنده نشود و در نقاط دیگر بدن نیز ادامه پیدا کند.

علاوه بر این روش ها، دستگاه های مختلفی وجود دارند که برای گرم کردن اختراع شده اند و می توان از آنها استفاده نمود. همچنین روش های دیگر علمی برای گرم کردن وجود دارند که می تواند با خلاقیت افراد همراه باشد.

روش های گرم کردن با ساز:

بهتر است به این نکته اشاره کنیم که این شیوه برای نوازندگان تمام سازها مناسب است و اکثر نوازندگان از این روش استفاده می کنند. گرم کردن با ساز، هم می تواند به صورت نواختن قطعات ساده مانند گام باشد و هم نواختن به شکل فی البداهه.

بسیاری از موزیسین ها و نوازندگانی که در عرصه موسیقی کلاسیک فعالیت می کنند، معتقدند که نواختن گام قبل از اجرا و تمرین، بهترین شیوه برای گرم کردن است. نواختن گام می تواند به صورت ترتیبی، از آسان به سخت باشد. یعنی نوازندگان ابتدا با استفاده از گامی که راحت تر آن را اجرا می کنند، کار گرم کردن را آغاز کنند و سپس هر بار یک گام دشوارتر را مورد هدف قرار دهند.

گرم کردن به صورت نواختن فی البداهه هم طرفداران خاص خود را دارد. اینگونه گرم کردن، همانطور که از نامش پیداست، اصول خاصی را نمی طلبد و به نوازنده اجازه می دهد که خود را با استفاده از ایده های ذهنی گرم کند. این ایده ها می تواند قطعات آشنایی باشند که به یکباره به ذهن خطور می کنند و یا حتی شامل ملودی ها و نت های نامشخص و بداهه باشند. البته باز هم ذکر می کنیم که گرم کردن بیش از حد، باعث خستگی جسمی و روحی می شود.



لازم است به این موضوع هم اشاره کنیم که به جز روش های ذکر شده، خیلی از افراد از روش های خلق شده و بخصوص خود برای گرم کردن استفاده می کنند.

شاید تصور کنید که تنها ویژگی گرم کردن، آمادگی فیزیکی بدن است. اما اینطور نیست. گرم کردن علاوه بر آماده کردن فیزیکی بدن، می تواند بهانه ای برای آمادگی فکری و ذهنی نیز باشد. این کار تمرکز را بالا می برد و ذهن را فقط به سوی ساز زدن معطوف می کند.

خیلی خوب است که مدرسان ساز، قبل از درخواست تحویل دروس تمرینی از هنرجویانشان، ابتدا به آنها اجازه دهند که خود را گرم کنند.